Tot Steun in de       Strijd     Het Steenwijker Fanfarekorps Tot Steun in de Strijd door Jurjen Tiesnitsch Beeldmateriaal en vormge- ving: Lebbert van Dalen In het begin van de vorige eeuw waren er voor de arbeiders weinig of geen culturele verenigingen. Doordat de werknemers zich steeds meer gingen organiseren, ontstond er langzamerhand de behoefte om ook op het gebied van zowel toneel als muziek, activiteiten aan de dag te leggen. En zo gebeurde het dat in Steenwijk een korps van socialistische signatuur werd opgericht op 26 februari 1918 onder de naam Tot Steun in de Strijd, maar aangezien dit een ‘mondvol’ was, ge- buikte men meestal de benaming TSIDS  of kortweg: Steun. Het was grotendeels de voortzetting van het in 1916 ter ziele gegane Steenwijker Fanfarecorps, dat door tegenslagen als gevolg van de mobilisatie in 1914-1918, het hoofd niet boven water had kunnen houden

Cooking like Grandma Sit dolore adipisicing. Amet deserunt, veniam est

De initiatiefnemers van de oprichting van het nieuwe korps, dat de ‘spreek’buis  moest zijn van de moderne arbeidersbeweging, waren de heren G. List, R. Scheenstra, B. Soetenhorst  en H. de Vroome De oprichting van de arbeidersmuziekvereniging, waarbij ook de Steenwijker Bestuurdersbond was betrok- ken, is geen sinecure geweest, want waar moest het bedrag van ƒ 400,=  vandaan komen, waarmee de instrumenten van  het ontbonden Steenwijker Fanfarecorps betaald  moesten worden?. Toch is het uitein- delijk gelukt om een  bloeiende muziekvereniging van de grond te krijgen.  Vanaf 1925, toen het korps zich bij de Federatie van Harmonie- en Fanfarekorpsen aansloot, zijn de muzi- kale prestaties van het korps nauwkeurig bijgehouden. Toen – na de dirigenten B. Soetenhorst en J. Groe- nendaal, de heer J.C. van Kerkvoorde vanaf 1922 de dirigeerstok hanteerde, heeft het korps in de periode van 1925 tot 1937 bijna jaarlijks een concours bezocht. In 1927 behaalde Steun op het concours in Zwolle twee eerste prijzen. De voortvarende Van Kerkvoorde wist heel wat uit zijn mensen te halen. Speelde het korps in 1925 nog in de Vierde Afdeling Fanfare, in 1932 was het opgeklommen naar de Eerste Afdeling. In dat jaar behaalde het in Almelo twee eerste prijzen! Van  Kerkvoorde was een zeer geziene dirigent. Hij was de zoon van J.J. van Kerkvoorde, die in 1890 het Steenwijker Fanfarecorps had opgericht. Van Kerkvoorde jr. heeft van 1922 tot 1945 de scepter over TSIDS gezwaaid. De jaren 1940 tot 1945 verliepen voor het korps minder voorspoedig omdat de bezetter tijdens deze periode het culturele leven nagenoeg  monddood had gemaakt. Na de be- vrijding nam de heer D. de eele de muzikale leiding van Steun  over, maar niet voor lang: kort na zin aan- stelling werd hij opgevolgd  door de heer H.Posthumus. Onder zijn leiding heeft TSIDS eenmaal een con- cours (in Laag Soeren) bezocht, maar helaas moesten de muzikanten genoegen nemen met een teweede prijs en dat betekende: geen promotie. Dit zou tot 1960 op zich laten wachten Tal van evenementen werden door Steun muzikaal omlijst: de opening van de weg Steenwijk-Blokzijl op 22 april 1950, de jaarlijkse intocht van Sint Nicolaas, de onvangst van de ouderen na hun jaarlijkse uitstapje en de Avondvierdaagse die in Steenwijk een jaarlijks hoogepunt vormde en de muzikale bijdrage aan de vie- ring van Steenwijk 700 jaat stad in 1955 zijn enekele voorbeelden hiervan. In  dejaren vijftig werden er twee jubilea gevierd. In 1953 bestond de vereniniging 35 jaar. In hotel Centraal werd een receptie gehouden, waarbij drie van de vier oprichters aanwezig waren: de heren G.List, R,cheenstra en oud-voorzittre H.De Vroome. Ook de oud-dirigent. de heer J.C. kerkvoorde, woonde de bijeenkomst bij. Er werden 31 bloem- stukken en 26 enveloppen aangeboden.Een grote verrassing was dat de Christelijke Muziek Vereniniging Crescendo, een zustervereniging waarmee niet altijd even warme contacten mee bestonden, het jubile- rende muziekkorps een serenade bracht! In datzelfde jubileumjaar werd Steun  getroffen door een zware slag toen voorzitter Jan Jongendijk plotse- ling overleed. Zijn opvolger werd de heer H. Pit. Inmiddels was er een nieuwe dirigent benoemd, omdat een aantal leden ontevreden was over de muzikale prestaties. De keuze viel op de heer L. Kramer uit Leeuwar- den. In de Friese hoofdstad  was hij dirigent  van de Leeuwarder Politiekapel. Een man met kennis en een krachtige dirigeerstijl, niet altijd gemakkelijk, maar recht op het doel af. Onder zijn gezagvolle leiding groei- den de prestaties zienderogen. Deelname aan het concours in Coevorden leverde 103 punten op en dat betekende een eerste prijs! In 1957 werden verschillende secties geheel of gedeeltelijk van gloednieuwe instrumenten voorzien. Hiervoor had de gemeente een renteloos voorschot van f 4000,= verstrekt. In datzelfde jaar ging Steun op- nieuw de strijd aan tijdens een concours in Hees bij Nijmegen, maar helaas moest men zich tevreden stel- len met 93 punten en daarmee was de hoop op een promotie vervlogen.In 1958 vierde men het veertig- jarige jubileum. Ook nu werd de receptie in hotel Centraal gehouden. Van de oprichters was alleen nog de hoog-bejaarde heer G. List aanwezig. Piet Jongedijk, Peter Leeuwerink en Cornelis Oost die van begin af aan lid waren van de vereniging, werden bij deze gelegenheid flink in het zonnetje gezet en Willem Bakker en Moos de Vroome vierden bij deze gelegenheid hun vijfendertigjarige lidmaatschap. Het concours in dit jubileumjaar dat in De Wijk werd gehouden, leverde wederom geen hoge ogen op. Eén van de leden herinnert zich hiervan het volgende: “Wij waren erg gespannen. De dirigent gedecideerd en  naar ik meen - ook enigszins nerveus. Met zijn dirigeerstok  probeerde  hij  goede  prestaties af te dwingen, het wilde niet echt goed lukken. Wie het was of wie weer im niet goed meer, maar opeens merkte ik dat er iets heel erg fout ging. ramer keek vel en uite bittere klanken. Ook deze ogenschijnelijke zo rustige man, liet zich in het vuur van de strijd even flink gaan. ‘t Was ook maar een mens. Streng,resoluut ,maar ook emon- tioneel. “een promotie dus. In 1959 werd de heer Kramer vervangen door de heer J. Hogerheyde uit Meppel en overleed de heer Tim- merman, de leider van de drumband tengevolge van een tragisch ongeval. De heer Brinkman, instructeur van de Militaire Drumband van de Johan van den Kornputkazerne, volgde hem op. Hogerheyde begon en- thousiast en bouwde suc-cesvol voort op de fundamenten van zijn voorganger, de heer Kramer. Hierdoor maakte hij goede sier tijdens het concours in Haarlo. Kramer had gezaaid en Hogerheyde oogstte. Steun behaalde met 101 punten de eerste prijs en bereikte met dit resultaat de Afdeling Uitmuntendheid. Grote vreugde alom In 1959 werd de heer Kramer vervangen door de heer J. Hogerheyde uit Meppel en overleed de heer Timmerman, de leider van de drumband tengevolge van een tragisch ongeval. De heer Brinkman, instructeur van de Militaire Drumband van de Johan van den Kornputkazerne, volgde hem op. Hogerheyde begon enthousiast en bouwde suc-cesvol voort op de fundamenten van zijn voorganger, de heer Kramer. Hierdoor maakte hij goede sier tijdens het concours in Haarlo. Kramer had gezaaid en Hoger- heyde oogstte. Steun behaalde met 101 punten de eerste prijs en bereikte met dit resultaat de Afdeling Uitmuntendheid. Grote vreugde alom. In 1961 brak er voor de Steenwijker korpsen een groot gebeuren aan: op 25 april van dat jaar werden nieu- we uniformen aan de bevolking van de stad Steenwijk gepresenteerd. Voor deze gelegenheid had Steun een ambitieuze show ingestudeerd en met succes uitgevoerd. Deze werd dan ook enthousiast door het publiek begroet. Het gevolg was dat het korps werd uitgenodigd in Blokzijl en Nijeveen om daar de show opnieuw te presenteren. Drumband en fanfare raakten hierdoor meer bij elkaar betrokken. In deze periode maakte Steun een bloeitijd door. Maar – hoe vreemd kan het gaan - niet lang daarna trad er een kentering op. De jaarlijkse uitvoering in het Roxy  theater trok in de loop van de jaren zestig steeds minder bezoekers. De repetities werden steeds slechter bezocht, ook de dirigent was vaak afwezig en de instructeur van de drumband vertrok. In 1966 was de animo tot een nulpunt gedaald. “Een droevig verschijnsel, “met ons vijftigjarig bestaan in zicht” zo vermeldde secretaris Peter Leeuwerink  - de nog steeds betrokken muzikant en werker van het eerste uur – in zijn notulenboek. “Laten we echter de moed niet laten zakken en een- drachtig samenwerken, geregeld de repetities bezoeken, misschien schijnt dan de zon ook nog eens weer voor TSIDS”. Maar de zon brak niet door. Het bleef schemerig en later zou de duisternis invallen. In 1967 maakte het korps een absoluut dieptepunt door. Tijdens de Avondvierdaagse was Steun  niet meer in staat voldoende Mensen op de been te brengen om aan dit traditionele gebeuren een bijdrage te leveren. Zou het korps zijn vijftigjarig jubileum nog meemaken? Velen twijfelden hieraan. Maar toen trad op initiatief van de heer Jan Bruinewoud een commissie naar voren die het tij trachtten te keren. Hij en een drietal andere, toen nog jeugdige mensen, te weten Piet Jongedijk jr., Jan de Vries en Henk Ymker,  probeerden het korps nieuw leven in te blazen. Er werd een datum vastgesteld voor een uitvoering en receptie ter gelegenheid van het vijftigjarige bestaan van TSIDS. Het Vrije Volk meldde naar aanleiding van de  jubileum bijeenkomst in het Roxy theater: “Steenwijks fanfarekorps Tot Steun in de Strijd is de inzinking weer te boven; het jubi- lerende korps speelt weer als vanouds.” Henk Ymker, de nieuwe voorzitter, kon zich verheugen in een grote belangstelling voor het jarige korps